• SORGDRAGER, I. & VAN DER MEULEN, D. (eds.), 'Ik heb u den Havelaar niet verkocht'. Multatuli contra Van Lennep., Uitgeverij Bas Lubberhuizen, Amsterdam, 2010, 208 p.

Nadat Edouard Douwes Dekker, de gewezen assistent-resident van Lebak, in het najaar van 1859 zijn Max Havelaar had geschreven, kwam het manuscript in handen van de invloedrijke schrijver Jacob van Lennep. Die zorgde ervoor dat het bij een 'fatsoenlijke' uitgever verscheen. Daarvoor moest van Lennep wel het 'kopijregt' op de Havelaar verkrijgen. De argeloze Dekker stuurde hem zo'n verklaring.

In 1860 verscheen Max Havelaar, of de koffij-veilingen der Nederlandsche Handel-Maatschappij, door Multatuli. Na de verschijning en het succes van het boek betwistte de schrijver van Lennep het recht op het manuscript. Hij spande een rechtszaak tegen hem aan, die hij ook in hoger beroep verloor.

Had Multatuli de zaak niet kunnen winnen als zijn advocaat het anders had aangepakt? Hoe zat het die dagen eigenlijk met de rechten van schrijvers? Hoe zou het proces volgens het huidige recht zijn verlopen? Op deze en andere vragen wordt in dit boek antwoord gegeven. In bijlage zijn alle processtukken bijeengebracht, wat het voor de rechtshistoricus een must maakt om het boek door te nemen.

• COPPEIN, B., STEVENS, F. & WAELKENS, L. (eds.) Modernisme, tradition et acculturation juridique. Actes des Journées internationales de la Société d’Histoire du Droit tenues à Louvain, 28 mai - 1 juin 2008 (Iuris Scripta Historica, XXVII). Brussel, Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten, 2011, 348 p.

De handelingen van het congres van de Société d’Histoire du Droit te Leuven in 2008 bevatten een uitgewerkte versie van de meerderheid van de toen gehouden lezingen. De 24 bijdragen zijn chronologisch gegroepeerd in vier delen. Het eerste deel bestudeert het Romeins recht, de Renaissance van de 12de eeuw en de verspreiding van de romanocanonieke doctrine. In het tweede deel wordt ingegaan op de relatie tussen het geleerde recht en het gewoonterecht in de 16de eeuw. Het derde deel behandelt de verspreiding van het revolutionaire en Napoleontische Frans recht aan het einde van de 18de en het begin van de 19de eeuw. In het vierde deel wordt tot slot de receptie en de acculturatie van het Europese juridische model in de wereld geanalyseerd.  

Eigen aan het onderwerp is het geografische bereik van het boek uiterst breed : doorheen de verschillende bijdragen komen ondermeer evoluties in de Nederlanden, Frankrijk, Italië, Spanje, Brazilië, Algerije en Curaçao aan bod. Het boek is opgedragen aan wijlen prof. dr. Guido Van Dievoet.